Η ιστορία του Λαϊκού Νοσοκομείου, παρά το τυχαίο χαρακτήρα της, είναι ένα πάρα πολύ ωραίο case για όλους αυτούς που σχεδιάζουν επί χάρτου. Συμβούλους επώνυμων εταιριών, πανεπιστημιακούς με PH.D. στην ανάγνωση και στην ανάλυση στον πίνακα (ιδέ dashboards), επιχειρηματίες που διαβάζουν οικονομικές εφημερίδες (άντε και F.T) πίνοντας ουισκάκι, (τέως) γιάπις που κατεβαίνουν για καφέ και meeting στην Βαλαωρίτου και στα πέριξ μπας και βρουν κανέναν άλλο πικραμένο, για κανένα deal του δεκαχίλιαρου και όλα αυτά τα ‘’ανήσυχα παιδιά’’ των κυβερνο-επιτελικών γραφείων.
Όλους αυτούς δηλαδή οι οποίοι, ανάθεμα εάν μπορούν να δώσουν απάντηση στο βασικό κανόνα της πιάτσας των επαγγελματικών πληροφορικάριων. ‘’ Το enter ρε παιδιά, δουλεύει ?"
Γιατί τα λέω όλα αυτά. Γιατί διαβάζοντας την ιστορία του Λαϊκού , θυμήθηκα τον διαγωνισμό της ΗΔΙΚΑ των 17,5 εκατομμυρίων €. Αυτόν που οι σχεδιαστές του (ποιοι να είναι άραγε ?) θέλουν να βάλουν 30 νοσοκομεία (ναι συντρόφια, καλά διαβάσατε 30 νοσοκομεία), να δουλεύουν on line – real time σε web based, web enabled κεντροποιημένα συστήματα !!!!
Έτσι, για να λέμε ότι στην Ελλάδα εφαρμόζουμε ότι πιο σύγχρονο έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη αγορά των Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών. Cloud Computing και G – Cloud και F – Cloud και XVdsl και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Και όλα αυτά να καταρρέουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από το shutdown ενός αγανακτισμένου, ή απολυμένου, ή απεργού υπαλλήλου.
Και μην ακούσω ιστορίες για Disaster Centers, Recovery διαδικασίες, two phase commit και άλλες ανάλογες έννοιες, γιατί είμαι βέβαιος ότι οι ‘’σχεδιαστές’’ τις έχουν δει μόνο σε βιβλία ή σε παρουσιάσεις powepoint.
Συντρόφια, όλες οι υλοποιήσεις δεν είναι ίδιες και μη σας διαφεύγει ότι τα ‘’ μεταξωτά .ρακιά θέλουν και επιδέξιους .όλους ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου