Εδώ και δύο χρόνια, κάτι καλοί φίλοι άνοιξαν στα βόρεια προάστια ένα Restaurant με ένα περίεργο όνομα. Όχι ότι με είχε απασχολήσει και ιδιαίτερα το όνομα, αλλά μια μέρα έτσι απλώς και από περιέργεια, είπα να το ψάξω.
Έτσι λοιπόν έπεσα πάνω σε Πολυνησία, σε Χαβάη, σε εξωτικά μέρη και νησιά και άλλα πολλά, γεωγραφικού και ταξιδιωτικού ιδίως ενδιαφέροντος.
Έπεσα όμως πάνω και σε μια ωραία ιστορική αναφορά, την οποία σας τη παραθέτω, όπως ακριβώς τη διάβασα.
''Στο απομονωμένο Νησί του Πάσχα, στο Νότιο Ειρηνικό, άνθιζε κάποτε θαυμαστός πολιτισμός. Οι ηγέτες όμως άρχισαν να ανταγωνίζονται για το ποιος θα κατασκεύαζε το μεγαλύτερο είδωλο γιγάντων.
Με τα χρόνια, και κάτω από την πίεση του λαού, τα είδωλα υπήρχε απαίτηση να γίνονται όλο και πιο ογκώδη. Άρα και πολύ ακριβότερα και καταναλώνοντας κρίσιμα χρήσιμους εθνικούς πόρους (κυρίως πέτρα και ξύλο).
Όσοι ηγέτες προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την μανιώδη πορεία καταστροφής γκρεμίσθηκαν από την εξουσία. Τους διαδέχθηκαν τρομεροί λαϊκιστές που ξόδευαν ακόμα περισσότερα. Οι πόροι όμως εξαντλήθηκαν και λόγω γεωγραφικής απομόνωσης δεν υπήρχε η δυνατότητα να βοηθηθούν από αλλού. Αποτέλεσμα υπήρξε η απόλυτη ερήμωση, η εξαφάνιση όλων των κατοίκων και η κατάρρευση του πολιτισμού.''
Μήπως όλα αυτά μας θυμίζουν τίποτε ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου