ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ & ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (2).

Συνεχίζοντας τα περί κουρέματος, ας έχουμε κατά νου τα εξής (χονδρικά), για να μην μπαίνουμε σε έννοιες όπως διαδικασίες  PSI,  EFSF,  κ.λ.π.

Όταν το Ελληνικό Κράτος υποχρεώθηκε να κάνει το πρώτο κούρεμα σε ιδιώτες και θεσμικούς επενδυτές, αυτό που μάθαμε σαν PSI, τα ομόλογα που  εντάχθηκαν σε αυτή τη κατηγορία , πληρώθηκαν περίπου στο 46,5% της αξίας τους και μετατράπηκαν σε νέα ομόλογα που λήγουν το 2042.

Με την νέα απαίτηση του ΔΝΤ καλούνται τώρα και αυτά τα ομόλογα να επαναγορασθούν σε μια αξία περίπου το 30% της υφιστάμενης. Δηλαδή στο 30% του υφιστάμενου κουρεμένου 46,5%  ή με άλλα λόγια στο 14% της αρχικής (προ κουρέματος - PSI) αξίας.  Ακόμα πιο απλά, ένα ομόλογο που άξιζε, πριν από όλα αυτά, 100€, σήμερα αξίζει 46,5€ και σε λίγο 14€.

Σε αυτό το κλίμα και με μια μικρή διαφοροποίηση κινούνται τα κουρέματα που ‘’εφαγαν’’ οι Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τα οποία σε 100€ αρχικής (προ PSI) τοποθέτησης, θα κληθούν να ‘’ξεχάσουν’’ τα 75,5€.

Με βάση εκτιμήσεις σήμερα ομόλογα κατέχουν,  οι Ελληνικές Τράπεζες 15 δις€, Ασφαλιστικά Ταμεία  6 δις€, Κυπριακές Τράπεζες 2 δις€, Έλληνες Ιδιώτες 2 δις€ και Ελληνικές Εταιρίες 3 δις€.  Συνολικά δηλαδή περίπου 28 δις€.

Αντιμέτωπα με αυτή τη πραγματικότητα τα Ασφαλιστικά Ταμεία, δεν έχουν κανένα περιθώριο αντίδρασης. ‘’ότι πεις εσύ αφεντικό…’’ που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. Και ο Θεός μαζί τους.

Βέβαια λεονταρισμούς και εξωραϊστικές δηλώσεις θα ακούσουμε από πολλούς σημερινούς διοικητές, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

Από την άλλη οι Τράπεζες για λογιστικούς και μόνον λόγους, μπορεί να φανεί ότι αποκομίζουν μικρά προσωρινά κέρδη, σαν επιχειρήσεις, καταστρέφοντας όμως τους μικρομετόχους τους, λόγω της απώλειας σημαντικών μελλοντικών εσόδων.

Αλλά, τι μπορούν να κάνουν ? Με την πλάτη στο τοίχο, τεράστιες απώλειες σε όλα τα μεγέθη τους, αρνητική οικονομική συγκυρία και ‘’κόκκινα δάνεια’’ που πλησιάζουν το 30%, προσπαθούν να αποφύγουν την κρατικοποίηση ή το ‘’ασφυκτικό αγκάλιασμα’’ που θα τους επιβληθεί από τους επιτρόπους – επιτηρητές.

Και εδώ αναδεικνύεται άλλη μια υποκρισία των Ευρωπαίων Εταίρων μας. Όπως γράφει ο καθηγητής Μιχάλης Γκλεζάκος, εάν η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν περνούσε μέσα από το δημόσιο χρέος, αλλά γινόταν απευθείας (όπως θα γίνει για τις ισπανικές τράπεζες) το δημόσιο χρέος της Χώρας, θα είχε ήδη μειωθεί κατά 50 δις €.

(Συνεχίζεται ...)